نبات شاخه ای طعم دار یکی از مواد خوراکی محبوب در فرهنگ ایرانی است و این شیرینی بلور مانند، با طعم گرم و شیرین تهیه می‌شود و از ترکیب آب و شکر به دست می‌آید.
.
نبات شاخه ای طعم دار، به عنوان یک خوراکی معتادکننده، در تمامی خانه‌های ایرانی یافت می‌شود.
از آنجایی که این محصول در تمام فصول سال موجود است، تقریبا همیشه در منزل‌ها موجود است.
بیشتر افراد به عنوان یک مصرف روزمره خود از آن استفاده می‌کنند و طعم و مزه آن را دوست دارند.
استفاده از نبات شاخه ای طعم دار در فرهنگ ایرانی به قدمتی برمی‌گردد.
در گذشته، این خوراکی بیشتر به عنوان یک روش برای ذخیره کردن شکر در زمستان مورد استفاده قرار می‌گرفت.
با توجه به اینکه قیمت شکر آن زمان بسیار گران بود، نبات شاخه ای طعم دار به عنوان یک روش اقتصادی برای نگهداری شکر و استفاده برای مصارف روزمره پرطرفدار شد.
راه تهیه نبات شاخه ای طعم دار نیز بسیار ساده است.
آب و شکر درون قابلمه به ترکیبی مناسب رسیده و روی حرارت قرار می‌گیرند.
..
با توجه به حجم و عمق قابلمه و درجه حرارت قرار گرفتن، زمان لازم برای تبدیل شکر به شیره در نبات شاخه ای طعم دار متغیر است.
پس از تهیه شیره، به آن مقداری عرق اصطلاحاً “عكن” اضافه می‌شود.
این عكن از ترکیب ادویه‌ها و عصاره‌های گیاهی تهیه می‌شود و به شیره مزه و طعم خاصی می‌دهد.
بعد از اضافه کردن عكن، مخلوط روی حرارت قرار داده می‌شود تا به‌صورت آهسته و به مدت مشخص (بسته به دما و حجم) آب شیره بخار شود و محلول چگال شود.
نبات شاخه ای طعم دار پس از خنک شدن، به شکل شیرینی بلور مانند در می‌آید.
این محصول قابل نگهداری در محیط‌های خشک است و برای مصرف در طول هفته‌ها یا ماه‌ها مناسب است.
اگرچه این شیرینی در سراسر ایران گسترش یافته است و توسط بسیاری از افراد مصرف می‌شود، اما در هر منطقه از کشور ممکن است دستور تهیه و میزان مصرف آن متفاوت باشد.
بعضی افراد ممکن است علاوه بر نبات شاخه ای طعم دار، از عكن‌های مختلفی نیز استفاده کنند تا طعم مورد نظر خود را بدست آورند.
نبات شاخه ای طعم دار را می‌توان به عنوان یکی از نمادهای فرهنگ ایرانی همچنان شاهد بود.
…
این خوراکی شیرین و لذیذ یک قسمت جدایی‌ناپذیر از غذاهای روزمره ما می‌شود و همیشه یک عالمه خاطره خوش در ذهن هر فرد ایرانی ایجاد می‌کند.
نبات شاخه ای طعم دار در طول سال، به ویژه در مناسبت‌های خاص مانند عید نوروز، عید قربان و جشن‌های ملی مورد مصرف بیشتری قرار می‌گیرد.
در این روزهای خاص، خانه‌ها میزبانانی به نام “هفت‌سین” برپا می‌کنند و نبات شاخه ای طعم دار به‌عنوان یکی از ضروریات میزبانی به هر خانه‌داری می‌چسبد.
این خوراکی در طعم و مزه‌ای که دارد، ترکیبی از عمیقی از شیرینی، شکری و عصاره گیاهی است و از طعم خاص و متمایزی برخوردار است که به آن وجدان ایرانی می‌گویند.
